Voorzitter,

De nacht van 9 op 10 november 1938 staat bekend als de Kristallnacht: de nacht waarin de nazi’s in Duitsland aan het moorden en plunderen sloegen tegen Joodse medeburgers en hun bezittingen. Er viel een scheiding tussen bevolkingsgroepen en het was een gruwelijke hoogtepunt van fascistische ‘volkswoede’ voordat de oorlog echt begon. Terugdenken aan de Kristallnacht is belangrijk om de geschiedenis van antisemitisme en andere vormen van discriminerend geweld te beseffen. Diezelfde datum, 9 op 10 november, in 1989 was de val van de Berlijnse Muur: de scheiding die door de oorlog ontstaan was in een volk werd weer ongedaan gemaakt. Ondertussen zijn we 31 jaar verder en hebben we gemerkt dat muren allesbehalve verdwenen zijn. Er zijn er misschien alleen maar bijgekomen, maar ze krijgen minder aandacht. Welke muren zijn er nu en krijgen we weer dezelfde wij/zij-verhouding als in 1938? En wat gaan we doen om te voorkomen dat het niet net zo verloopt als ‘toen’? Zijn fysieke muren wel het grootste probleem? Of zijn er ook onzichtbare muren waar mensen achter zitten en niet doorheen kunnen? Juist in deze tijden kunnen mensen tegen een "onzichtbare" muur lopen. We denken hierbij aan mensen die een beroep doen op ons sociale stelsel, ondernemers die het moeilijk hebben, maar ook mensen die in armoede leven of juist grip kregen op hun financiële situatie en door corona weer in moeilijk vaarwater terecht komen. Soms brengt de crisis mensen dichter bij elkaar, maar het lijkt ook alsof we tegen elkaar opgezet worden, elkaar niet meer respecteren of elkaar zelfs minachten. Laten we daadwerkelijk een ‘samen’leving zijn, want we redden het niet alleen. Laten we gezamenlijk muren afbreken.

Rondom het sociaal domein hebben we eerder wel eens gezegd dat we nog niet aan de knoppen zitten, maar dat we moeten ontdekken waar de knoppen zitten. Veel geld gaat naar dit sociale domein. We denken dat het transformatieplan sociaal domein van de gemeente een verandering kan opleveren en grip opleveren in het sociaal domein. De wethouder heeft ons het gevoel gegeven dat we de knoppen gevonden hebben en dat we nu moeten ontdekken aan welke knoppen we willen draaien en hoe hard we willen draaien. We hebben met elkaar een grote uitdaging. Laten we ook hier zorgen dat mensen niet tegen muren oplopen, maar dat we gezamenlijk muren afbreken. Vorig jaar nog kozen we bewust voor het afgeven van een signaal naar het Rijk: de gemeente legde een vordering neer met een niet-sluitende begroting. Vanzelfsprekend vinden we nog steeds dat het Rijk daar iets aan moet doen en die signalen komen nu uit heel het land.

Nu ligt de begroting van 2021 voor ons. Een begroting met als rode draad de onvoorspelbaarheid van de toekomst; dat is nogal wat! We gaan door met het nastreven en realiseren van grote ambities met realisme en lef. Een groot compliment voor het college en de ambtenaren in een tijd waarin slechts de onzekerheid zeker is! We zijn het met de wethouder eens als hij zegt dat we het belangrijk vinden om juist in crisistijd te investeren in onze inwoners. “Daarbij willen we voorzieningen overeind houden", aldus de wethouder. "Ook willen we blijven bouwen en kiezen voor duurzame oplossingen.” Deze begroting is een laveren tussen een sluitende begroting en het waarmaken van de ambities uit ons raadsprogramma.

Spoorzone, Noordoevers, Stationskwartier, A16, Noord en Walburg zitten barstensvol met grote ambities met consequenties voor wonen en werken. De eerste grote stappen zijn gezet maar we kijken reikhalzend uit naar de concrete ontwikkelingen. De uitvoering van diverse projecten staan in de startblokken. Om het bijna spreekwoordelijk te zeggen. De weg is duidelijk en klaar, de wagen is ontwikkeld, nu de stekker in het stopcontact, opladen en gaan!

Duurzaamheid vraagt onze voortdurende aandacht. Jammer genoeg is de Rijkssubsidie voor aardgasvrije woonomgevingen niet in ons mandje gevallen, maar treuren is geen optie. We moeten verder, maar hoe? Het draagvlak voor aardgasvrij wonen neemt namelijk af bij inwoners, ondernemers en overheden. Er zijn risico’s en misschien wel heel andere ontwikkelingen. We moeten ons afvragen hoe hard we op dit thema willen lopen en misschien moet eerst maar eens duidelijk worden wat Den Haag wilt.

Voorzitter,

Zwijndrecht staat bekend als een van de duurste gemeentes om te wonen vanwege de gemeentelijke belastingen. De verhoging van de onroerende zaakbelasting en afvalstoffenheffing kan beperkt blijven tot het inflatiepercentage. De rioolheffing blijft na jaren van verhogingen zelfs gelijk aan vorig jaar. Wij kunnen hier kort over zijn. Dit is akkoord. Veel gemeenten moeten de lasten veel verhogen. Wij zijn blij dat dit gelijk kan blijven of alleen de inflatiecorrectie is. Met betrekking tot de afvalstoffenheffing is er wat bijzonders aan de hand. We zijn duur en we scheiden het afval vervolgens ook nog slecht. Hier moeten we het over hebben en dat zal ook gebeuren naar aanleiding van het rekenkamerrapport.

Met meer durf begroten: Terecht houden we met elkaar onze gezamenlijke ambities overeind en proberen we de maatschappelijke infrastructuur niet kapot te maken in crisistijd. Dat vraagt om durf! Durf om financieel scherper aan de wind te varen zonder onverantwoorde risico’s te nemen. De middelen van Eneco geven ons de positie om dat te kunnen doen. Wij zijn het eens met de gekozen inzet van de Eneco-gelden en het vormen van een kapitaaldekkingsreserve. Belangrijk is om niet onnodig geld inleveren bij een bank. We lossen dan wel geen leningen af en krijgen niet minder leningen, maar verbeteren wel de financiële situatie van Zwijndrecht. En dat is de gewenste situatie. Daarnaast spreekt het idee van een lokaal investeringsfonds voor die ongeveer twee miljoen ons erg aan, al zullen we het over de exacte uitwerking nog moeten hebben.

De opgave van 382.000 euro voor 2022 invullen met een taakstelling op de organisatie en het agressiever ramen van leges lijkt ons prima. Gevreesde nieuwe bezuinigingen op voorzieningen of subsidies zijn dan niet nodig. Met de taakstelling laten we ook zien dat we de gemeentelijke organisatie niet ontzien en dat we de zwijndrechtse voorzieningen wel willen ontzien.

Scherp aan de wind zeilen is een must. Als je zoiets wilt moet je wind opzoeken anders val je stil. Soms is dat niet nodig, de storm kan je ook overvallen. Die storm raast nu in volle hevigheid. Dan is het belangrijk om op je ankers onder handbereik te hebben voor als het nodig is. Vertrouwen hebben dat het uiteindelijk goed komt, op welke manier je zoiets dan ook beleefd. Dat wij als ChristenUnie-SGP ons vertrouwen stellen op de Heere onze God en daarnaast persoonlijk hoogst verantwoordelijk zijn voor al ons doen en laten is u allen voldoende bekend. Als fractie wensen we u als raad, college en ambtenaren Gods Zegen toe.