Bijdrage tussenevaluatie (5 min)

Er is voor alles in het leven een bestemde tijd. Er is een tijd om geboren te worden en een tijd om te sterven. Een tijd om te huilen en een tijd om te lachen. Een tijd om iemand te omhelzen en een tijd om afstand te houden.

Het zijn wijze woorden uit het Bijbelboek Prediker. Ze gaan nu weer extra leven. Als die knuffel met opa en oma ineens niet meer kan. Als die bruiloft of die begrafenis, zo anders ging of gaat dan we gewend waren. We nemen verstandige voorzorgsmaatregelen, maar proberen niet krampachtig elke onzekerheid en elk risico koste wat het kost uit te bannen. En het kost veel. Het gaat dan niet alleen om geld. Corona kost ons soms mensenlevens. Het kost ons op sommige momenten wat vrijheid. Het kost ons soms onze veel gewaardeerde zekerheid. Het kost ons het samenzijn wat we nodig hebben. Of dat nu langs het voelbalveld is of in de kerk. Anderhalve meter is voor onze als sociale schepselen blijkbaar niet normaal.  Heeft Corona ons ook wat opgeleverd? Kijk naar de initiatieven die er zijn ontstaan, zoals ook zichtbaar bij zwijndrechtvoorelkaar. Kost het ons ook solidariteit? Of heeft ons de crisis straks juist solidariteit opgeleverd? Doen we meer samen?

Voorzitter,

Iedereen, college, raad en ambtenaren en alle andere betrokkenen, echt iedereen is samen met de anderen ontzettend hard bezig geweest met het realiseren van het raadsprogramma. De tussenevaluatie hebben wij met bijzonder veel interesse gelezen. Complimenten voor de leesbaarheid van deze evaluatie.

Bij het onderdeel Wonen, bouwen en wooncarrière zien we dat er een conflict lijkt te ontstaan in onze ambities. Meer woningen in Zwijndrecht dan de plekken die nu reeds in beeld zijn, lijkt bijzonder lastig. Het buitengebied komt dan al snel als mogelijkheid in beeld, terwijl iedereen dat buitengebied belangrijk vind en zelfs in het raadsprogramma gesproken wordt over het behoud of zelfs het versterken van de kwaliteit van het buitengebied. In ons programma staat dat we geen bebouwing in het buitengebied zullen realiseren. Deze periode willen we daar dan ook niet mee aan de slag gaan. De uitdaging is dan om niet in onmogelijkheden te denken, maar in mogelijkheden. Wat gebeurd er als rangeerterrein Kijfhoek wellicht zou verdwijnen? Kan dat? En wat kunnen we dan wel niet gaan realiseren? Wij hebben daar nog geen pasklaar antwoord op.

Bestrijding van armoede is buitengewoon belangrijk voor ons allemaal. We willen immers dat iedereen de kans krijgt - jong of oud - om zich te ontwikkelen en zijn talenten in te zetten ten behoeve van de samenleving. In de evaluatie staat dat we willen dat in de toekomst geen kinderen meer opgroeien in armoede. Er is snel werk gemaakt van het deltaplan armoede. Daarmee is voortvarend begonnen, maar dat is een proces van een lange adem. Het vraagt om bestaanszekerheid in het gezin en om in het investeren in de ontwikkelkansen van de kinderen zelf. De effecten van die inzet gaan we pas zien als deze generatie kinderen is opgegroeid. Maar ze hebben recht op die ondersteuning. Op korte termijn moeten we effecten gaan zien, zoals minder uitkeringen en betere resultaten op school. Die effecten moeten we snel kunnen zien. Blijf ons hierover informeren. Daarbij is het dan wel nodig dat we op één of andere manier proberen te registreren wat de tendens was voor de coronacrisis en daarna, maar ook hoe wij ontwikkelen ten opzichte van referentiegemeenten, zodat we kunnen zien wat het deltaplan armoede heeft opgeleverd.

Met betrekking tot welzijn en zorg zijn grote stappen gezet. Het transformatieplan is daarin ontzettend belangrijk. De noodzaak om te veranderen is niet alleen financieel, maar ook echt inhoudelijk. Het is nodig om in Zwijndrecht grip te krijgen op de ondersteuning en zorg voor de inwoners. We moeten niet alleen meehelpen, maar ook zelf intensiever op de uitvoering van deze zorg betrokken zijn. We zijn verantwoordelijk voor de zorg en dan is het ook nodig dat we in Zwijndrecht gaan over de kaderstelling voor het beleid en de financiën! Daarnaast moeten we sturen op een evenwichtiger woningbestand. Zwijndrecht moet aantrekkelijk zijn om te komen wonen en te blijven wonen. Hierdoor kunnen we de zorg beter geven. Nu kost dit echt meer dan Zwijndrecht kan dragen. Dat gaat ten koste van de zwakkeren in Zwijndrecht.

We hebben met het raadsprogramma geconstateerd dat alle onderdelen raakvlakken hebben met elkaar. Vaak hebben we dat ook tussentijds geconstateerd. Ook nu zien we dat deze beleidsterreinen effect hebben op elkaar. Dat integrale beleid moeten we vasthouden.

U constateert dat het accent verschuift van het managen van de crisis naar het zorgen dat Zwijndrecht krachtig uit de crisis komt. Voorspellingen en de eerste statistieken laten zien dat de economie sinds ‘’de grote depressie’’ niet zo snel afkoelde als nu in deze Coronacrisis het geval is. Natuurlijk hopen wij ook met u dat het herstel even historisch zal zijn, maar u constateerde al terecht dat het eerlijke verhaal is dat niemand dat op dit moment kan voorspellen. We stonden al voor een grote financiële en inhoudelijke opgave en deze opgave zal er zeker niet kleiner op worden. Laten we vooral samen verder blijven werken en het goede doen voor Zwijndrecht.

Tot slot. Vlak voordat de grote uitbraak van corona ontstond, begin maart, was het in de protestantse kerken biddag voor gewas en arbeid. Dit is een dag waarop christenen bidden om de zegen van God voor hun werk. Juist op zo'n dag besef je dat wij afhankelijke mensen zijn en blijven; ook als het gaat om corona. Dat is ook wel gebleken in de afgelopen periode. Dat is geen reden om op onze handen te gaan zitten — we moeten juist alles doen wat nodig is — maar tegelijkertijd merk je wel dat het ook rust en ontspanning geeft om te beseffen dat we ons niet hoeven te laten regeren door overbezorgdheid of onzekerheid.

Ik wil graag in de richting van al die zorgmedewerkers, maar ook in de richting van het college, zeggen: weet dat velen — niet alleen op biddag, maar steeds weer, ook in de zondagse kerkdiensten — voor jullie bidden om wijsheid en kracht in al het verantwoordelijke werk.

Uitgesproken door fractievoorzitter Andries van Gemerden bij de tussenevaluatie van het raadsprogramma.