Toen de vertegenwoordiger van de ChristenUnie na acht jaar in Dordrecht aantrad in het kleinere Zwijndrecht was hij wel wat gewend. Dordt was en is immers een gemeente met echte grotestadsproblemen. Toch kreeg hij het meteen voor de kiezen. Zwijndrecht had slaande ruzie met buurgemeente Hendrik-Ido-Ambacht over de ontwikkeling van nieuwbouwwijk De Volgerlanden. Die ligt weliswaar in Ambacht, maar die gemeente kon de ontwikkeling van zo'n grote wijk niet alleen aan. Vanwege het regionale belang zouden de twee gemeenten deze klus samen voor hun rekening nemen, maar toen de tekorten tot 18 miljoen euro op dreigden te lopen, was de eensgezindheid ver te zoeken. Acht jaar later staan de gemeenten op goede voet met elkaar en zijn de tekorten bijna verdwenen.

Hij had het geluk dat ook de buurgemeente een andere wethouder op het dossier zette. Konden hun voorgangers amper met elkaar door één deur konden, hij zat met geestverwant Teunis Stoop aan tafel. Er moest echter ook een cultuur doorbroken worden, vertelt hij. ,,De directeur zei dat voor de aanleg van het park 4 miljoen euro beschikbaar was. Ik vroeg toen of er gekeken was naar optimalisaties, want zo noem je bezuinigingen dan. Dat was niet gebeurd, want dat bedrag stond in de grondexploitatie. Maar die exploitatie sloot met een miljoenentekort. We hadden een probleem op te lossen. Gelukkig zat Stoop daar net zo in.''

Ondanks de bezuinigingen is Volgerlanden volgens hem een mooie wijk geworden, mede door het brede park dwars door de wijk: ,,Dat moesten we aanleggen omdat daar vanwege de tunnel voor de Betuwelijn geen huizen gebouwd konden worden. Anders hadden we waarschijnlijk veel meer huizen gebouwd.''

Het is maar één van de zaken waar hij trots op is. Een andere is de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, die voor veel mensen grote veranderingen met zich meebracht. ,,In andere gemeenten leidde dat protesten en demonstraties. Hier is die er vrij soepel gekomen. Toen we daarna van het Rijk 40 procent moesten bezuinigen op huishoudelijke hulp, hebben we dat stapsgewijs kunnen doen. Andere gemeenten voerden dat van de ene op de andere dag door, die hadden een probleem. Rivas stopte wel met dit werk, maar dat was de dag er na opgelost.''

Met die bezuiniging had hij overigens geen moeite: ,,Nederland is het enige land waar de overheid huishoudelijke hulp betaalt. De samenleving mag ook dingen zelf regelen. Als het gaat om de vraag of ergens éénrichtingsverkeer moet komen, is het handig als de overheid een beslissing neemt. De maaltijdendienst voor ouderen die we destijds in Dordrecht hadden, was door de bureaucratie er om heen twee keer zo duur dat als mensen zelf iets zouden kopen.''

Acht jaar

Na twee keer acht jaar constateert hij dat acht jaar (twee raadsperiodes) wel een mooie tijd is om wethouder te zijn: ,,Aan het eind van zo'n eerste periode weet je net hoe alles werkt. In Zwijndrecht had ik natuurlijk wel het voordeel van mijn ervaring in Dordrecht, met veel grotere problemen. Daar kwam de landelijke pers af op de herontwikkeling van de probleemwijk Krispijn.''

Ook zijn ervaring in het onderwijs kwam hem pas. Menigmaal moest hij een en ander uitleggen aan gemeenteraden. Zo was er die avond dat de gemeenteraad plotseling met een aantal financiële verrassingen geconfronteerd werd. ,,Het leek toen wel alsof alle partijen bij de oppositie zaten. Men vroeg zich af of we zo maar wat deden, terwijl het eigenlijk alleen maar ging om verklaarbare aanpassingen zonder feitelijke gevolgen. Maar je kunt niet van gemeenteraadsleden verwachten dat ze alles lezen en begrijpen. Sindsdien praten we de raad vaker bij, vooral over financiële stukken.''

Ook wethouders komen vaak tijd tekort, voegt hij er direct aan toe. Hem maakt het niet zo veel uit. Hij heeft er lol in om dossiers uit te spitten, wil de details kennen en als vrijgezel heeft hij geen thuisfront dat zit te wachten: ,,Ik ben eeuwig vrijgezel en voel me daar gelukkig mee. In relaties kom je ook ongeluk en eenzaamheid tegen. Maar ik heb wel eens plichtsgetrouwe collega's geadviseerd om eindelijk naar vrouw en kinderen te gaan.''

Nu hij vertrekt, is hij niet van plan achter de geraniums te gaan zitten: ,,Er komt vast wel een klus op mijn pad. Bovendien mag ik graag wandelen. Daar neem ik meer tijd voor.''

Bron: AD De Dordtenaar door: Peter Koster 11-02-18, 18:00